கங்காணி

'மிஸ்டர் ராஜா, இங்க வாங்க'

கல்லை கையில் வைத்திருப்பவனிடம் நாய் பம்முவதை போல கொஞ்சம் பம்மிய ராஜா 'சொல்லுங்க சார்'

'அப்புறம் கிளாஸ்லாம் எப்படி போகுது?'

'நல்லா போகுது சார், ஆனா எப்படியும் பாதிக்கு பாதி arrear வைக்க போறாங்க'

'என்ன ராஜா இப்படி சொல்றீங்க?! அவங்க arrear வச்சா மெமோ உங்களுக்கு தான்'

'ஆமா, சார்'

'Essay எல்லாம் குடுத்து மனப்பாடம் பண்ணி எழுத வைங்க'

'வச்சிட்டு தான் சார் இருக்கேன்'

'பசங்க கிட்ட ரெம்ப friendlyயா இருக்கீங்க போல?!'

'அப்படியெல்லாம் இல்லையே சார்!'

'ராஜா சார், இங்க உள்ள பசங்கள கிளாஸ்ல வச்சி அவமான படுத்தனும், அசிங்க படுத்தனும், அப்ப தான் அவன் ஒழுங்கா இருப்பான். பிள்ளைங்க முன்னாடி அசிங்க பட்ருவோம் அப்டின்னு ஒரு பயம் இருக்கும். அதே மாதிரி பிள்ளைங்களையும் நல்லா திட்டணும் அப்போ தான் சும்மா சும்மா பல்லை காட்டாமா ஒழுங்கா இருப்பாங்க.'

'அது, அது நான் திட்ட தான் செய்யிறேன் சார், ஆனா'

'ராஜா, பயப்படக்கூடாது, பயந்தா வேலை பார்க்க முடியாது'

இவருடன் பேசும் போதெல்லாம் மனுசனை கிறுக்காக்கிறார் என்று நினைத்து கொண்டு, வாறேன் சார் என்று நடையை கட்டினார் ராஜா. 

மேற்கண்ட உரையாடலில் நீங்க சந்தித்த அந்த மற்றுமொரு ஆளுமை,
மூக்கு தூக்கி. கூஜா தூக்கி தெரியும் அது என்ன மூக்கு தூக்கி?! ஐந்தரை அடி உயர போண்டாவை நினைவு படுத்தும் உருவத்தை உடைய மேதகு பேராசிரியர் பாண்டிக்குமார் அவர்களின் பட்டை பெயர்களில் ஒன்று தான் மூக்கு தூக்கி. குள்ள நரி, போண்டா, DSP, PPK, ஆட்டு உரல் போன்றவை வெவ்வேறு மாணவர்களால் வெவ்வேறு காலங்களில் சூட்டப்பட்ட பெயர்கள். இன்னும் பல உண்டு அவற்றை நீங்கள் யூகித்து கொள்ளவும்.

தீக்குச்சி முனையில் இருக்கும் மருந்து அளவுக்கு கூட மானம் அவமானம் இல்லாத ஒரு குணச்சித்திரம் பாண்டிக் குமாருடையது. அவரை போல நாலு பேரை சேர்த்தால் இதிகாசம் எழுதலாம் தான் ஆனால் இது Mr. மூக்கு தூக்கியை பற்றிய சிறு குறிப்பு மட்டுமே.

மாணவர்கள் வாயில் தண்ணீரை வைத்து கொப்பளித்து கொண்டு இருக்கும் போது வாய்க்குள் என்ன என்று கேட்பார். பல்வழியில் ஒரு பக்கம் வாய் வீங்கியவனை அழைத்து வீங்கிய இடத்தில் ஆள் காட்டி விரலை வைத்து அழுத்தி 'உள்ள போயலை வச்சிருக்கியா' என்பார். ஒழுக்கம் தான் ஒருவனை உயர்த்தும் என்று பேசி விட்டு டீக்கடை சந்தில் நின்று வெள்ளைப்பீடி குடிப்பார்.

வேலை செய்யும் கல்லூரியில் பல நூதனமான, மாணவர்கள் மொழியில் கேனைத்தனமான விதிமுறைகளை அமுல் படுத்துவதற்கு கண் அயராமல் உழைப்பவர். பேராசிரிய புள்ளிகளுக்கு Whatsapp group ஆரம்பித்து அதில் துறை தலைவர்களை மட்டும் admin ஆக்குவார். 'Hierarchy maintain' பண்ணனும் என்று சாணக்கியத்தனம் செய்வார். கல்லூரி முதல்வர், செயலர் என்று வெள்ளை சட்டையை பார்த்த உடன் தண்டால் எடுப்பார். அவர்களின் கார் டயருக்கு கீழ் எலுமிச்சைக்கு பதில் தன் தலையை வைக்க தயாராக இருப்பதாக (பொய் தான்) சொல்லி வைப்பார்.

சுற்றலா சென்ற இடத்தில் எடுத்த புகைப்படத்தை குரூப்பில் பகிர்ந்து விட்டு யாரெல்லாம் என்னலாம் பதில் போடுகிறார்கள் என்று பார்ப்பார். பின்னர் புகைப்படத்தை பார்த்தவர்கள் எத்தனை பேர் பதில் போட்டவர்கள் எத்தனை பேர் என்று புலன் விசாரணை செய்வார். எல்லா பிரச்சினைக்கும் தீர்வு வைத்திருப்பார். இல்லை தீர்வுகளை கைவசம் வைத்துக்கொண்டு பிரச்சினைகளை உருவாக்குவார்.

மைக் கையில் கிடைத்தால், பாட்டு பாடுவது, சொற்பொழிவு, செய்தி வாசிப்பது, பிச்சை கேட்பது என்று குரலை ஏற்றி இறக்கி பேசுவார். ரத்த தானம் செய்வது குறித்து விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துவதை தனது வாழ் நாள் லட்சியமாக கொண்டு செயல்பட்டு கொண்டிருப்பதாக காட்டிக்கொள்வார். ரத்தம் தேவை என்றால் தனது கிட்னியில் ஒன்றை கொடுத்தாவது நாம் கேட்ட ரத்த பிரிவை கொண்டு வந்துவிடுவார். இந்த ஒரு குணத்திற்காக இவருடைய பிற பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட்டு சொர்க்கத்தில் இடம் கிடைக்க வாய்ப்புள்ளது.

பெஞ்சில் சினிமா நடிகன், நடிகை பேருக்கு பதிலாக தங்களது அம்மா பெயரை மாணவர்கள் எழுத வேண்டும் என்று விபரீத யோசனைகள் சொல்வது இவருக்கு மூச்சு விடுவது போல மிக எளிதாக தோன்றக் கூடிய விசயங்கள். சினிமா, நெடுந்தொடர், பட்டி மன்றம், சூப்பர் சிங்கர் என்று அனைத்தையும் பார்ப்பதால் இவர் பேசும் போது ஏதோ டிவி நிகழ்ச்சியை பார்ப்பது போலவே இருக்கும். சில நிகழ்ச்சிகளில் பேச முயற்சி செய்ததாகவும் அங்கே இவரை விட மண்டை குறைந்தவர்களுக்கு வாய்ப்பு வழங்க படுவதை கண்டு கொதித்தெழுந்து இனிமேல் இப்படி நிகழ்ச்சிகளுக்கு முயற்சி செய்வது இல்லை என்று முடிவு எடுத்ததாக அவருடைய நெருங்கிய நண்பர்கள் சொல்கின்றனர்.

மாணவர்கள் தன்னை எப்படி புகழ வேண்டும் என்று எதிர்பார்கிறாரோ அது போலவே கல்லூரியில் தனக்கு மேலே உள்ள புள்ளி ராஜாக்களை புகழ்ந்து பேசுவார். கல்லூரியின் நலனை காக்க ஒரு வித தற்கொலை தன்மையுடன் செயல் படுவார். இல்லை, அப்படி காட்டிக் கொள்வார். தன் அளவுக்கு கல்லூரியில் உள்ள மற்ற பேராசிரியர்கள் மாணவர்களை 'நல்வழி படுத்துவதில்' அக்கறை காட்டுவதில்லை என்று புறம் கூறுவார். நேரில் கூறி யாரும் மூக்கை உடைத்து விட்டால் என்ற முன் யோசனை தான்.

அப்படியே யாரேனும் மூக்கை உடைத்தால் கூட மறுநாள் பார்த்த உடன் ஒரு வணக்கம் சொல்வார். பணிந்து பணிந்து ஒருவனை ஒன்றும் இல்லாமல் ஆக்குவது அவருக்கு காலையில் இட்லி சாப்பிடுவது போல எளிதான ஒன்று.

மற்றவருடன் பேசுவாறே தவிர உரையாடல் என்பது பற்றி அவருக்கு ஒன்றும் தெரியாது. அவருடைய பெற்றோர் பள்ளி ஆசிரியர்கள் என்பதற்கும் அவர் இப்படி ஆனதிற்கும் ஏதேனும் சம்பந்தம் உண்டா என்று யாராவது ஆராய்ச்சி செய்வது மனிதகுலத்திற்கு புதிய வகை சிந்தனையை உருவாக்க உதவியாக இருக்கும்.

தனக்கு தெரியாத விசயம் இல்லை, தான் பிடித்த நாய்க்கு ஐந்து கால் என்று கொள்கைப் பிடிப்பில் உறுதியாக இருப்பார். இந்த விசயத்தில் அவர் 'பால் வண்ணம் பிள்ளை'க்கு பங்காளி. நீங்கள் சொல்வது முற்றிலும் தவறு நான் சொல்வது மிகச்சரி என்று நிறுவிக்கொண்டே இருப்பார். மறுத்து பேசுபவர்களை, மாற்று கருத்து உடையவர்களை, சுயமாக சிந்திக்க கூடியவர்களை கண்டால் பருந்தை கண்ட காக்க கதறுவது போல கதறுவார். அப்படி சிந்திப்பவர்கள் கல்லூரியின் கலாச்சாரத்திற்கு ஊறு விளைவிப்பவர்கள் என்று கோட்பாடுகளை உருவாக்குவார்.

தன்னுடைய துறையில் தனக்கு கீழ் பணியாற்றும் பேராசிரியர் தன் சொல் கேட்டு நடக்கும் படி பார்த்துக்கொள்வார். அதாவது அந்த நபர் இவருக்கு தெரியாமல் ஒன்றுக்கு கூட போக முடியாது. அப்படி வளைந்து குடுக்க தெரியாத யாராவது வந்தால் 'உனக்கு இந்த கல்லூரியில் பேராசிரியர் ஆகும் தகுதி இல்லை' என்று தன்னம்பிக்கையை குலைக்கும் வேலையை பார்ப்பார். கீழ்ப்படிய கற்றுக்கொள் கட்டளையிடும் பதவி தேடி வரும் என்று விவேகானந்தர் சொன்னதாக மேற்கோள் காட்டி புத்தி ஜீவி வேசம் கட்டுவார்.

இவருக்கு கீழ் துறையில் இருக்கும் அனைவருக்கும் இவர் மீது கொலை வெறியில் இருந்தாலும் வேறு வழியில்லாமல் ஆமாம் போட்டு கொண்டு இருப்பார்கள். நிர்வாகத்துடன் தான் நெருங்கிய தொடர்பில் இருப்பதாக பிரமையை உருவாக்குவார். நிர்வாகம் என்பது தனக்கு துதி பாடும் நபர்களை அருகில் வைத்து கொண்டு செயல்படும் ஒரு அபத்த நாடக அமைப்பு. அதில் போண்டா போன்ற ஆட்களுக்கு குணச்சித்திர வேசம் என்பது ஒரு உலக உண்மை. கதா நாயகன் என்பவன் சினிமாவில் மட்டும் தான் இங்கே எல்லாரும் குணச்சித்திரம் தான்.

ஆண்கள் மட்டும் குழிமியிருக்கும் போது இவர் பேசுவதை பதிவு செய்து இவரது மனைவியிடம் காட்டினால் அவர் கேட்ட அடுத்த நொடி இவரை விவாகரத்து செய்ய விட முடிவு எடுத்து விடுவார். அப்படி செய்யவில்லை என்றால் மறுநாள் தினத்தந்தியில் மூன்றாம் பக்கத்தில் கலர் போட்டோவுடன் செய்தி எதிர்பார்க்கலாம்.  இவருடைய நண்பர்களின் பேச்சின் பதிவு அவர்களின்  மனைவியையும் அத்தகைய முடிவை எடுக்க வைக்கும்என்பதை இங்கே கூற தேவையில்லை. பிறகு தினத்தந்தி காட்டில் அடை மழை.

காதல் விவகாரங்களை பஞ்சாயத்து செய்வது என்பது கரும்பு சாப்பிடுவது போல கடித்து, சுவைத்து, ரசித்து, ருசித்து செய்வார். எந்த பையானவது போன் கொண்டு வந்து மாட்டிக்கொண்டால் உடனே whatsapp, facebook எல்லாத்தையும் check செய்வார். சக மாணவியிடம் பையன் பேசினால் அவனுக்கு facebook account இருக்கிறதா என்று கேட்டு அதன் id மற்றும் password கேட்பார். அதற்கு அந்த பையன் இவரை என்ன மாதிரி கேள்வி கேட்டாலும் அசர மாட்டார்.

பையன் தன் சாதி என்றால் ஒரு மாதிரியும் பிற சாதி என்றால் வேறு மாதிரியும் நடத்துவார். கொஞ்சம் அரசியல் தொடர்புள்ள மாணவர்கள் என்றால் அப்படியே பம்முவார். டிவியில் வரும் சாதி சார்ந்த நிகழ்ச்சிகளில் தனது மாணவர்கள் படம் வந்தால் அறச்சீற்றம் கொள்வார். தனது ஏரியா கோயில் சமாச்சாரங்களில் தனது பங்களிப்பு இருப்பது எல்லாருக்கும் தெரியும் படி பார்த்துக் கொள்வார்.

மாணவிகளை அண்ணனோ, தம்பியோ அழைக்க வந்தால் 'நீ அண்ணன், தம்பிங்கிறது எங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?!, அந்த பெண்ணை கூப்பிடுங்க ஒரு enquiry போட்டா தான் சரி வரும்' என்று ஊதி பெரிசாக்கி அவர்கள் 'நீ வெளிய வா உன்னை மாறு கால் மாறு கை வாங்குறோம்' என்று மிரட்டும் அளவுக்கு பெரிதாக்குவார்.

உடன் வேலை பார்க்கும் சக பேராசிரியர்கள் அது நடக்கும் என்று ஆவலுடன் காத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். ஒவ்வொரு முறை இந்த போண்டா யாருடனாவது சிலுவை இழுக்கும் போது முதல் அடியை யாராவது அடிக்க மாட்டார்களா என்று மொத்த கல்லூரியும் எதிர் பார்க்கும்.

மாணவர்கள் footboard அடிப்பது பற்றி வாய் கிழிய பேசி அனைத்து பேராசிரியர்களும் footboard அடிக்கும் மாணவர்களை கையும் களவுமாக photo எடுத்து வர வேண்டும் என்று கல்லூரியில் இருக்கும் cctv யை பேராசிரியர்கள் வாங்கி வைத்திருக்கும் சீன போனுக்கும் extend பண்ணுவார். மாணவர்கள் படம் பிடிக்க பட்டது தெரிந்து உடனே சட்டையை பிற துறை மாணவருடன் மாற்றி விட்டு 'பாருங்க போட்டோல நான் இந்த சட்டையா போட்ருக்கேன்?!' என்று தப்புவார்கள்.

பேராசிரியர்களுடன் மாணவர்கள் நெருங்கி பழகினாலோ, காணும் போது எல்லாம் வணக்கம் சொன்னாலோ அந்த பேராசிரியர் மாணவர்களுக்கு அதிக இடம் தருவதாக கருத்து சொல்வார். இப்படி ஆசிரியர் மாணவருடன் பழகினால் 'discipline problem' வரும் என்று விளக்குவார்.

இப்படி பட்ட பாண்டிக்குமார் அன்று காலை மாணவர்களை மேய்க்கும் வேலையில் மும்முரமாக ஈடு பட்டிருந்தார். அப்போது முதுகலை ஆங்கில இலக்கியம் படிக்கும் Dany பைக்கில் இருந்து இறங்கி தன்னைப்போல வகுப்பை நோக்கி நடந்து கொண்டிருந்தான். பையன் கொஞ்சம் style பேர்வழி. கொஞ்சம் hippy போல தலை முடி வைத்து அரும்பு மீசையை முறுக்கி விட்ருந்தான். அது அவன் முகத்துக்கு ஒரு நகைச்சுவை தன்மையை கொடுத்தாலும் மிஸ்டர் மூக்கு தூக்கியின் கண்களுக்கு 'விதி மீறலாக' பட்டது.

Hitler போன்ற நபர்களை கொண்டாடும் இந்திய சமூகத்தில் பாண்டிக்குமார் போன்ற ஆட்கள் தாங்கள் செய்யும் செயல்களுக்கு நிர்வாக அளவில் முழு அங்கீகாரம் பெறுகின்றனர். 'அப்ப காந்தி' என்று உங்களுக்கு தோன்றினால் உங்களுக்கு இந்தியாவில் இடம் இல்லை. ஒரு தனி நபரின் கெட்ட வார்த்தை இருப்பை கண்டு பிடிக்க நீங்கள் செய்ய வேண்டியது எல்லாம் அவரிடம் காந்தியை பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள் என்று கேட்க வேண்டியது மட்டுமே.

இப்படி மயிர் விசயம் வரை கவனிக்கும் மூக்கு தூக்கி Dany யை நிப்பாட்டி விசாரிக்க தொடங்கினார்.

"இங்க வா, உன் பேர் என்ன?"

"Dany, சார்"

"இது என்ன முடி இவ்ளோ style அ இருக்கு?"

"வெட்டணும் சார்"

"அது என்ன முறுக்கு மீசை?"

இதற்குள் Dany முகமெல்லாம் படரும் சிரிப்பை மறைத்துக்கொண்டு, "எடுக்கணும் சார்"

"எந்த department?"

"MA English"

"உங்க departmentla இதெல்லாம் கேக்க மாட்டாங்களா?"

இலக்கியம் படிச்சவங்க இங்கிதம், நுண்ணுணர்வு உள்ளவங்க உன்னைய மாதிரியா மயிர் ஆராய்ச்சி பண்ணுவாங்க என்று நினைத்து கொண்டு "சொன்னாங்க சார், இந்த Sunday எடுத்திருவேன் சார்"

"திங்கள் கிழமை நான் வந்து பார்ப்பேன்"

"சரி, சார்"

Dany நடையை கட்ட, போண்டா நேராக அருகில் உள்ள நூலகத்தில் இருந்த intercom நோக்கி நடந்தார். ஒரு அறிவியல் கண்டுபிடிப்பை கண்டுபிடித்தவர் இப்படியெல்லாம் பயன்படுத்தப்படும் என்று தெரிந்திருந்தால் இதை நான் கண்டு பிடித்தே இருக்க மாட்டேன் என்று வருந்தும் அளவுக்கு இந்தியர்கள் அக்கண்டுபிடிப்புகளை பயன்படுத்துவதில் நிபுணர்கள்.

நேராக சென்று பேசக்கூடிய அளவுக்கு இது ஒரு விஷயமல்ல என்று மிஸ்டர் போண்டாவிற்கு தெரியும் அதனால் தான் intercom. போனை எடுத்து ஆங்கில துறை நம்பரை அழுத்தினார். மறுமுனையில் ஆங்கில துறை பேராசிரியர் கருப்பசாமி பேசினார்.

தமிழ் நாட்டு அரசியல் வாதிகளின் குரலில் தேர்தல் நேர தீவிரத் தன்மை போல பாண்டிக்குமார் புகார் சொல்வதற்கு, புரணி பேசுவதற்கு, யாராவது அடிக்க வரும் போது சமாளிப்பதற்கு என்று வெவ்வேறு குரல் வைத்திருக்கிறார்.

இதில் முதல் வகை குரலோடு

"சார், நான் பாண்டிக்குமார் பேசுறேன்"

"சொல்லுங்க சார், நான் கருப்பசாமி"

"உங்க departmentல" என்று மொத்த கதையை மிக தீவிரமான ஒரு தொனியில் சொல்லி முடித்தார்.

"நான் சத்தம் போடுறேன், சார்" என்று கருப்பசாமி போனை வைத்தார்.

இப்ப அந்த பையன் முடியை எடுக்காட்டி நாளப்பின்ன நடக்கிற hod மீட்டிங்ல போண்டாவுக்கு பேசு பொருள் இது தான் என்று கருப்பசாமி யோசித்தார். சரி நாமளும் சொல்லிட்டு class incharge மதன் குமார் கிட்டயும் சொல்லி சொல்ல சொல்லுவோம் என்று முடிவு செய்து விட்டு வேலையில் மூழ்கினார்.

விசயம் கேள்விப்பட்ட மதன் "ஆமா பிள்ளைக ரெண்டு அடி நீளத்திற்கு முடி வளர்க்கும் போது நம்ம பய ரெண்டு இஞ்சு கூட வளர்த்தா என்ன?" என்று கடுப்பு காட்டினார். Dany யிடம் "அந்த ஆள் எப்ப கேட்டாலும் மொட்டை போட முடி வளர்க்கிறேன் அப்டின்னு சொல்லு, கேக்கும் போதெல்லாம் சொல்லு"
சரியென்று விட்டு Dany நகர்ந்தான்.

"ஏன் மதனு, இந்த 'ஆமை' மாதிரி ஆட்களை என்ன பண்றது?!"

"என்ன சிலையா வைப்பாங்க?!, என்னைக்காவது எந்த பையானவது கல்லைக்கொண்டி எறியப்போறான்"

"ஒரு உப்பு கல்லுக்கு பெறாத விசயம்"

"குறைகுடம் கூத்தாடும்னு நம்ம ஆட்கள் சும்மாவா சொல்லிட்டு போயிருக்காங்க"

"சரி நம்மள பத்தி இந்த மூக்கு தூக்கி என்னலாமோ சொல்லிட்டான், இதென்ன மயிர் விசயம்"

"ஆமா, விட்டுத்தள்ளுங்க"

இதற்கிடையில் போண்டா யாரையாவது ரெண்டு பேரை fine கட்ட வைக்கணும் என்று மாணவர்களின் கழுத்து, தலை, கை என்று 'ஒழுக்க விதிகளை மீறும்' கயிறு, செயின், மோதிரம் என்று துருவும் போது இரண்டு மாணவிகள் நூலகம் நோக்கி வருகின்றனர்.

"ஹல்லோ, இங்க வாங்க"

"குட் மார்னிங் சார்" என்று ஒரே குரலில் வணக்கம் செலுத்தினர்.

"ID கார்டை கொண்டங்க"

"எதுக்கு சார்?!"

"நீங்க dress code violation, நீங்க free hair அதுக்கு தான்"

"சார், நான் இப்ப rest room போய் shawl v shapela போட்டு pin குத்திடுவேன், சார்!!!"

"சார், தலை காயவும் ஜடை பின்னுடுவேன் சார்"

"அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது, ஒழுங்கா கார்டை கழட்டி குடுத்துட்டு போய் fine கட்டுங்க"

இப்படி ஒரு சந்தர்பத்திற்கு காத்திருந்தது போல மாணவிகளில் ஒருத்தி, "என் தலைல பேன் பாருங்க, நான் வேணா அதுக்கு சம்பளம் தாறேன்" என்று ஒரு வீசு வீசினாள்.

கண்கள் சிவக்க, காது, கன்னம் துடிக்க பாண்டிக்குமார், "ஏம்மா, ஒரு staff கிட்ட பேசுற மாதிரியா பேசுற???"

"நீங்க மட்டும் ஒரு ஸ்டுடன்ட்டை நடத்திற மாதிரியா நடத்துறீங்க"

"இதெல்லாம் சரி வராது, எந்த dept நீ?"

"எந்த department அ இருந்த என்ன?, அது என்ன பொம்பள பிள்ளைக shawl, தலை முடி பத்தி நீங்க கேக்குறது, எத்தன மேடம் இருக்காங்க அவங்க கிட்ட சொல்லி கேக்க வேண்டியது தான?"

"என்னமா ரெம்ப பேசுற? College rulesலாம் தெரியாத உனக்கு?"

"எல்லாம் எங்களுக்கு தெரியும், நீங்க முதல்ல ஒழுக்கமா நடந்துக்கோங்க"

"ஓ, ஒழுக்கத்தை பத்தி எனக்கு நீ சொல்லி தாரியா?!!!"

"நீங்க என்ன ஒழுக்கத்தை மொத்த குத்தகைக்கு எடுத்திருக்கீங்களா??!!"

"என்னமா" என்று போண்டா குரலை உயர்த்த அந்த பெண் குனிந்து ஒரு செருப்பை கழட்டுகிறார்.

***முற்றும்***

பின் குறிப்பு: இக்கதையில் நீங்கள் படித்த யாவும் கற்பனையே. உயிருடனோ, ஆவியாகவோ, கொள்ளி வாய் பிசாசாகவோ இருக்கும் யாராவது உங்களுக்கு நினைவுக்கு வந்தால் அது உங்களுடைய கற்பனை தானேயன்றி எழுதியவர் உருவாக்கியது அல்ல. :) ;) :P :D